Een heleboel beestjes willen gezellig komen mee-eten van je moestuin. Vaak vinden we dit vervelend, vaak zijn ze net niet ‘de’ beestjes die we willen zien. Die noemen we dus ‘ongedierte’. Interessant woord. Ik vraag me vaak af of de dieren ook zoiets voor ons hebben bedacht. Voor de flora- en fauna-nerds: ‘mensen’ en voor het type Mevrouw Helderder met spuitbus ‘ongemenst’ of zoiets? ☺
Hoe gaan we met ‘ongedierte’ om in de permacultuur?
Met permacultuur observeren we natuurlijke patronen. We proberen de patronen te begrijpen en in te zetten om het een voordeel voor onszelf en ook voor de natuur op te laten leveren. Natuurlijke patronen? Wat zijn dat? Spiralen of zo?
Bill Mollison legt patroontheorie uit als het herkennen van processen. Het leven is een serie van evenementen. Er is hierin altijd een patroon te herkennen: Je wordt geboren, je wordt groot, je wordt oud, je gaat dood. En dat gebeurt met iedereen en alles. Een patroon.
En wat heeft dat met ongedierte in de moestuin te maken?
Er zijn ook andere patronen in de natuur. Bijvoorbeeld: jager en prooi. Op alle niveaus van het leven, van de ini-mini wereld van de bacterie tot aan de leeuwen in Afrika. In de zee, in de lucht, binnen in je darmen en misschien zelfs tussen je wimpers? Iedereen zit iedereen op te eten. Dog eat dog.
Dit patroon kun je nabootsen in je tuin.
10.000 rupsen, deel de overvloed
Wat je moet beseffen is dat er altijd iemand anders, ergens op deze aardbol, die rondvliegt of kruipt, met mes en vork op zoek is naar iemand om op te eten. Dus als je weet wie dat is, en wat zijn woon- en menu-wensen zijn, kun je hem of haar aantrekken. Heb je luizen of rupsen in overvloed? Deel die overvloed door bijvoorbeeld onderdak te bieden aan mezen. En hoeveel rupsen hebben mezen nodig voor een nest jongen per jaar? 10.000. Dat schiet dus lekker op!
Eerlijk delen
Deel de overvloed, eerlijk delen, teruggave van het overschot. Dit is een van de ethische principes waarop permacultuur-strategie drijft. Als je plagen probeert te onderdrukken met een bestrijdingsmentaliteit, ook als het biologische bestrijding is, ben je de overvloed niet zo goed aan het delen. En dat is niet eerlijk. Met bestrijding kun je misschien wat bereiken op de korte termijn. En op de lange termijn worden de plagen alleen maar erger.
Je hebt dus twee opties:
- Zelf de overvloed aan beestjes opeten… jammie
- Ervoor zorgen dat iemand anders ze opeet.
De eerste mogelijkheid vind je waarschijnlijk toch niet zo’n lekker idee. De tweede is een betere optie. Daar heb je alleen wat geduld, inzicht en informatie voor nodig.
Bij de permacultuurtuinen in Zwolle hebben we tegenwoordig duidelijke minder last van plagen. We hebben onze situatie goed geanalyseerd en woongelegenheid neergezet voor de dieren die ontbreken in de voedselketen. Op deze manier komt er jaar na jaar meer stabiliteit in de tuinen.
1 reactie op “Wat te doen met ongedierte in de permacultuur moestuin?”